Aan alles komt een eind..

De titel zegt het al: aan alles komt een eind, zo ook aan mijn reis. Ik denk dat dit mijn laatste blog is, dus hier komt mijn laatste weekverslag :")

Vrijdagochtend kwamen we aan in Koh Tao rond 06:00u, en we moesten uiteindelijk tot 14:00u wachten totdat we in onze kamer konden. Dus we hebben wat rondgelopen en moe zitten zijn haha. Die avond was ook niet spectaculair, behalve dan dat ik heeerlijk geslapen heb :)

De dagen erna hebben we eigenlijk niet veel bijzonders gedaan: 's ochtends naar de sportschool of naar de Muay Thai training (Jelmer ging ook mee, en hij vond het leuk om mee te doen :), daarna uitgebreid ontbijten (onbeperkt onbijtbuffet!), uitbuiken op de kamer en vervolgens naar het strand/naar de pier lopen/luieren/dat soort dingen doen. Heel relaxed allemaal!

Zondag kwam Laura aan op Koh Tao, haar kende ik nog van de introductieweek in Sing Buri. We hebben toen wat gegeten en later kwamen er ook nog andere mensen mee, met wie Jelmer een paar keer uit is gegaan afgelopen week. Ik hield het eigenlijk steeds voor 00:00u weer voor gezien, slapen en dan kwam Jelmer 's nachts de kamer binnen strompelen haha.

Hmm.. nouja er zijn geen bijzondere dingen gebeurd, op 1 ding na. Laat ik het zo zeggen.. iedereen heeft zo z'n ups en z'n downs, z'n hoogte- en dieptepunten, en mijn dieptepunt was eergisteren. We hadden het plan om een quad te huren, net zoals ik dat met Mark had gedaan een paar weken terug. Die quad was alleen al uitgeleend, dus kozen we een andere (goedkopere). Ik vroeg aan zo'n mannetje hoe het werkte, dus hij legde het een beetje uit en deed het voor. Toen ging ik het proberen, vooruit & remmen ging prima. Vervolgens achteruit, maar de rem deed het niet! Dus ik reed in volle vaart achteruit, ik kon niet remmen en ik knalde dus tegen een scooter aan die omviel. Ik schrok me dood en het voelde ontzettend stom, met allemaal mensen die me aanstaarden. Nouja, er was dus schade en dat heb ik geweten ook. Het kostte me een flink bedrag (vergeleken met wat je in NL zou moeten betalen valt het mee, maar het was alsnog een flinke smak geld) en ik kon wel door de grond zakken van schaamte/boosheid/verdriet. Eerst moest ik bij de ene winkel betalen, en vervolgens ook bij de andere winkel (waar de scooter bij hoorde). Nou toen had ik het niet meer en stond ik daar te janken, positief punt is dat we daardoor wel wat korting kregen, maar dat veranderde niks aan het feit dat ik gewoon ontzettend boos op mezelf was. Achteraf bleek dat ik 3 verschillende remmen TEGELIJK in had moeten drukken: dat hadden ze mij niet verteld! Toen ik vroeg waar de rem zat, zei dat mannetje dat ik 2 handremmen en 1 voetrem had, en ik zei van kan ik dan kiezen? Hij bevestigde dat. En toen ik vooruit reed was 1 rem genoeg, maar achteruit had ik er dus 3 in moeten drukken (terwijl de andere quads gewoon 1 rem hebben), elke rem werkt dan zegmaar 33% ipv 100%... nouja, tot zover dus ons idee om over het eiland te scheuren. Ja scheuren heb ik gedaan, kort en krachtig.. -.-

Zoals je je misschien wel kan voorstellen, was mijn humeur niet echt goed daarna. Uiteindelijk kon ik wel een beetje lachen om Jelmers grapjes, humor verzacht de pijn toch enigszins. Maar ik baalde gewoon van het weggegooide geld, plus het feit dat ik er niet tegen verzekerd ben. Gelukkig is er niemand gewond geraakt, dat is uiteraard het belangrijkste, maar ik had wel leukere dingen kunnen bedenken om m'n geld aan uit te geven!

Gisteren was de laatste avond, toen hebben we een wensballon gekocht en op laten stijgen. Hij hield het heel lang vol en ik vond het mooi om te zien en doen :) Verder ging Jelmer nog uit en heb ik met Laura een voetmassage genomen (dat is echt even een momentje in de hemel).

Vanochtend was m'n laatste Muay Thai training, helaas :( Het grappige is dat m'n trainer me pas sinds deze week is gaan waarderen heb ik het idee, en zeker vandaag was hij heel aardig tegen me en tevreden met de training. Dus ik kan Koh Tao in ieder geval met een gerust hart verlaten :") We vertrekken om 19:00u, de boot heeft 4 uur vertraging dus we hebben nog een kort dagje hier op het eiland.

En ja...de terugvlucht komt steeds dichterbij. De tijd is zo snel gegaan! Ik heb zoveel dingen gezien, gedaan & geleerd. Ik heb geweldige mensen ontmoet en mooie dingen meegemaakt. Ik ging op reis met een onzeker gevoel: Wat kan ik verwachten? Red ik het 7 weken op mezelf? Krijg ik geen heimwee? Al deze twijfels bleken al snel overbodig te zijn, en ik zou willen dat ik pas over een paar maanden terug zou moeten vliegen in plaats van morgennacht. Ik zie er erg tegenop, al heb ik wel zin om het 'anders aan te pakken' als ik terug ben. Ik denk dat de meeste mensen wel weten dat ik het veel te druk had thuis, en ik heb hier wel echt geleerd dat ik soms wat meer aan mezelf en minder aan anderen moet denken. Bezig zijn is goed, maar ik denk dat ik het wel een beetje heb overdreven..

Waarschijnlijk zit ik thuis zo weer in een ritme, maar op dit moment kan ik me er nog niet veel bij voorstellen. Ik ga de aardige mensen, het heerlijke eten, de relaxte sfeer, de zon, de natuur, de beleefheid, de massages, de kokosnoten, de trainingen en zelfs het in- en uitpakken van m'n tas missen. En 1 ding weet ik zeker: deze reis was nog maar het begin!

Liefs,